Naam:Shumi Biswas, 16 jaar
Familieleden: Een broer, een oom.
Naam en beroep van de vader: wijlen Salim Biswas (boer)
Naam en beroep van de moeder: wijlen Momotaj Begum (Homamaker)
Oudere broer: Shumon Biswas (Hij was ook in HCH en werkt nu bij AKH Group)
Shumi Biswas is nu het oudste kind in de HCH-familie. Ze verloor haar beide ouders in haar jeugd. Ze heeft een oudere broer die bij AKH Group werkt. Ze slaagt dit jaar voor haar middelbare school en wil meer studeren, wat niet mogelijk zou zijn als ze in het terhuis zou blijven, aangezien kinderen meestal tot hun middelbare school in het HCH blijven. Dus ging ze naar onze president, de heer Shamim Haque, om hier te blijven en hij stemde van harte toe om in ons HCH te blijven voor haar hogere middelbare school. Ze kreeg de kans om toegelaten te worden tot een overheidscollege in Faridpur. Ze volgt nu de hogere middelbare klassen aan het Govt. Yasin College, Faridpur. Hier is haar verhaal:
” Mijn naam is Shumi Biswas. Ik ben geboren op 3 november 2007 in de Biswas-clan die in het MaccharKorpur-gebied woont, gelegen aan Faridpur Dhundi Railgate. Ik heb 1 broer die 5 jaar ouder is dan ik, zijn naam is Suman Biswas. De naam van mijn moeder is Mumtaz Begum en de naam van mijn vader is Salim Biswas. Ik ben het jongste lid van mijn familie, mijn vader stierf een paar jaar na mijn geboorte. Ik herinner me zelf niets van hem, ik weet alleen wat anderen over hem vertelden. Mijn vader voorzag in zijn levensonderhoud door zijn land te bewerken toen hij nog leefde. Mijn vader had veel kwalen, waaronder astma, en vader stierf uiteindelijk aan deze ziekte. Voor zover ik weet, heb ik mijn vader niet gezien, maar iedereen zegt van wel. Mijn broer Suman Biswas was van jongs af aan erg ondeugend en overschreed alle grenzen, en het was niet mogelijk om hem onder controle te houden. Mijn familie was op zoek naar een plaats waar dat wel mogelijk was, en zo werd hij uiteindelijk toegelaten tot het H.C.H. Mijn moeder kreeg een ziekte en deze ziekte veranderde in kanker. Omdat ik het meest geliefde kind van mijn moeder was, moest ze er niet aan denken om me te verlaten, maar toen ze zich realiseerde dat ze de kanker niet zou overleven, bracht ze me ook naar het HCH. Moeder kwam na een paar maanden bij me op ouderdag. Maar toen ze ernstig ziek werd, kwam mijn oom op ouderdag bij het HCH op bezoek. Oom wist alles, maar vertelde me niets over moeder. Een paar maanden later, op een dag om 12.00 uur, nam mijn oom mij en mijn broer mee op vakantie. Niet naar ons huis, maar naar het huis van mijn oom. Mijn broer werd boos, maar ik ging met plezier naar het huis van mijn oom. Het was allemaal voorbij voordat ik alles kon begrijpen toen ik naar het huis van mijn oom ging. En sindsdien is oom mijn voogd. Mijn broer Suman Biswas is geslaagd voor SSC van het HCH. Nu doet hij werk in de AKH-groep en studeert hij. Mijn broer is nu getrouwd en zorgt ook voor mij. Oom, broer en het HCH hebben me mijn vroegere dagen doen vergeten. En ik heb geen interesse om iets over het verleden te weten, want dat is niet mijn toekomst. Ik ben nu al meer dan 10 jaar in het HCH. Mijn doel in het leven is om journalist of verpleegkundige te worden. HCH helpt mij en zal mij in de toekomst helpen om mijn doelen te bereiken. Ik hou van kunst, dansen, dingen maken, verkleden; iets unieks creëren en anderen lesgeven is iets wat ik het leukste vind. Ik hou van decoreren; Ik heb interesse in het leren van Parlor (gitaarspelen). Niet als mijn beroep, maar als hobby, hoewel het bij het HCH niet bekend is. Ik hou er niet van om veel te praten, veel vragen te stellen, zonder logica. In mijn vrije tijd vind ik het leuk om iets educatiefs te leren of te weten, of iets unieks te creëren. Ik vind het heerlijk om alleen te zijn. Ik hou het aantal vrienden graag klein.