Op vrijdagmiddag 22 maart 2024 mocht dokter Cees Spronk op het hoofdkantoor van Van Werven in Oldebroek een nieuwjaarsgift ontvangen. Een feestelijke middag, waarbij 17 afgevaardigden van Goede Doelen waren uitgenodigd. Iedereen gaf een toelichting op haar/zijn Goede Doel en waar zij de gift voor willen inzetten.

Al een heel aantal jaren geven Van Werven en Heicom geen relatiegeschenken meer aan het einde van het jaar, maar kunnen medewerkers goede doelen aandragen die hen na aan het hart liggen voor een gift. Dit jaar is er 50.000 euro beschikbaar gesteld om uit te delen. Zeventien organisaties hebben we nu mogen verblijden met een bijdrage voor hun werk.
Van Werven vermeldt op haar website: ‘Het was een mooie middag met al deze enthousiaste vertegenwoordigers van de goede doelen. We wensen hen allemaal veel succes met wat ze doen en zijn blij dat we een bijdrage mogen leveren aan hun werk. Mooi om zo met elkaar samen te werken aan echte oplossingen!’

De laatste twee jaar zijn er veel ongeregeldheden in Nigeria. School en ziekenhuis zijn zelfs tijdelijk gesloten geweest en er was continu bewaking. Eén van de gevolgen was dat er minder kinderen naar het internaat werden gestuurd. Bovendien is er momenteel sprake van een enorme inflatie. Voedsel is erg duur. Reizen is vanwege de hoge kosten nauwelijks mogelijk. Inmiddels komt alles langzamerhand weer op gang. Onze contactpersoon in Nigeria heeft uitgebreid met de directie van de school gesproken en een rondleiding gehad. Ze stuurde bijgaande foto’s.

Een aantal leerlingen, waarvan verscheidene gehandicapt. Zij wonen in het internaat. Geheel links het schoolhoofd, mevrouw Rhoda John Dhatit

De staf van de school

De voorzieningen in het internaat zijn eenvoudig, zoals hier de meisjesslaapzaal

Ondanks alle berichten over overvallen, branden en enorme inflatie zal er toch weer een operatieteam onder leiding van Dr. Thomas los gaan van 15 april tot 25 april 2024.
Er druppelen zo nu en dan patiënten binnen in het COCIN ziekenhuis. Die worden gescreend voor de komende operatieronde. Er wordt rondom informatie verspreid en patiënten worden opgeroepen om zich te laten opereren. Hopelijk levert dat toch resultaat op. Uiteindelijk gaat het om verbetering van de gezondheidssituatie van de patiënten in Nigeria.

Eind december 2023 / begin januari 2024 hebben Ron Stapper en Angela Soechit met hun dochter Sammi het HCH bezocht. Vanwege de kerstvakantie waren er helaas geen kinderen. De meegebrachte cadeautjes zijn aan het eind van de kerstvakantie bij terugkomst van de kinderen aan hen gegeven en die waren superblij uiteraard. Hieronder een verslag over de ervaring van Ron, Angela en Sammi aan het HCH.

Begin vorig jaar besloten mijn partner Ron en ik dat het tijd was om onze dochter Sammi te laten kennismaken met het land waar haar papa is geboren. Ron is als baby van ongeveer 3 maanden geadopteerd door een Nederlands gezin en is daarna als tiener nog 1 keer terug geweest, maar dat was inmiddels alweer meer dan 30 jaar geleden.

Toen de tickets waren geboekt begon de invulling van onze 17 daagse rondreis die zou plaatsvinden in december 2023/januari 2024.

Omdat er in het paspoort van Ron staat dat hij in Faridpur is geboren (niet duidelijk waar precies), hadden wij het idee om ook naar de regio/stad Faridpur te gaan en het leek ons bijzonder om dan een kindertehuis of school in die regio te bezoeken. Alsof het zo had moeten zijn, kwam ik via Google terecht op de website Faridpur.nl. Bij het lezen van de mooie projecten die in Faridpur worden uitgevoerd door deze stichting was mijn interesse gewekt. Vervolgens heb ik een berichtje gestuurd via het contactformulier en zo is ons Bangladesh avontuur begonnen…

Op 25 december 2023 zijn wij aangekomen in Bangladesh. Wat een prachtig land, nog zo puur en met haar eigen charme.                                                                                                                          Na een paar dagen acclimatiseren vertrokken wij op 28 december vanuit Dhaka naar Faridpur. Onze gids Liton (https://litonecotour.net/) vertelde ons dat de nog niet zo lang geleden geopende Padma brug de reis naar Faridpur een stuk korter voor ons maakte. Vroeger kwam je namelijk met de veerpont naar de overkant. Onderweg naar Faridpur zijn wij nog gestopt om een aantal kinderen langs de weg blij te maken met wat speeltjes. Ohhh wat zijn ze bij met kleine dingen. Daar kunnen wij in het Westen nog wat van leren!
Aan het begin van de middag hebben wij een bezoek gebracht aan het HCH. Helaas hadden wij de avond van te voren pas te horen gekregen dat de kinderen niet aanwezig waren ivm het jaarlijks verlof. Dat was uiteraard heel jammer aangezien onze dochter zich had verheugd om alle kinderen te zien en de cadeautjes aan hun te geven die wij vanuit Nederland hadden meegenomen.
Maar het was uiteindelijk een interessant bezoek waarbij wij de directeur Dhr. Manik en zijn rechterhand Dhr. Tushar hebben ontmoet. Tijdens de rondleiding over het terrein hebben wij gezien hoe de kamers waar de kinderen verblijven eruit zien,  genoten van het uitzicht bij het meertje waar de kinderen normaal gesproken vis vangen en kregen wij uitleg over hoe het er op het HCH aan toe gaat.
Zo konden wij ons toch een beetje een voorstelling maken hoe het leven voor de kinderen op het HCH is.
Het was erg leuk om te zien hoe er met mega grote potten op een vuurtje wordt gekookt. Vervolgens hebben wij een heerlijke lunch voorgeschoteld gekregen. Erg gastvrij!
Dhr. Manik en Dhr. Tushar waren ook erg geïnteresseerd in het adoptieverhaal van Ron en het idee om naar zijn familie in Bangladesh te zoeken. En wie weet kunnen zij wel iets voor ons betekenen…

Voor ons vertrek hebben wij de koffer met spulletjes voor de kinderen aan Dhr. Manik overhandigd en er werd ons verzekerd dat alles bij de kinderen terecht zou komen.
Uiteraard konden wij niet vertrekken zonder de hartelijke groeten over te brengen van de mensen van de Stichting Faridpur in Nederland!
Ons HCH bezoek zat erop en onze rondreis door het prachtige Bangladesh ging verder….
Angela Soechit

Nieuwsbrief voor de donateurs van Stichting Faridpur 

Nieuwsbrief Stichting Faridpur januari 2024

In 2023 werden ongeveer 155 leprapatiënten behandeld in het Cocin ziekenhuis in Mangu, Nigeria. 85 patiënten werden gescreend voor zowel lepra als huidziektes.
42 oud-patiënten kwamen voor een controle en 8 patiënten werden nieuw gediagnosticeerd.
Verder werden een aantal patiënten gezien vanwege medicatie, het ontwikkelen van zweren, amputatie van een deel van het been en gezondheidsconditie.

Leprapatiënt voor                                                   en na behandeling
Deze jonge vrouw heeft een heftige ontstekingsreactie in het gezicht. Zij heeft langdurig prednison nodig. Dit wordt betaald vanuit onze bijdrage.

Naam:Shumi Biswas, 16 jaar
Familieleden: Een broer, een oom.
Naam en beroep van de vader: wijlen Salim Biswas (boer)
Naam en beroep van de moeder: wijlen Momotaj Begum (Homamaker)
Oudere broer: Shumon Biswas (Hij was ook in HCH en werkt nu bij AKH Group)

    Shumi Biswas is nu het oudste kind in de HCH-familie. Ze verloor haar beide ouders in haar jeugd. Ze heeft een oudere broer die bij AKH Group werkt. Ze slaagt dit jaar voor haar middelbare school en wil meer studeren, wat niet mogelijk zou zijn als ze in het terhuis zou blijven, aangezien kinderen meestal tot hun middelbare school in het HCH blijven. Dus ging ze naar onze president, de heer Shamim Haque, om hier te blijven en hij stemde van harte toe om in ons HCH te blijven voor haar hogere middelbare school. Ze kreeg de kans om toegelaten te worden tot een overheidscollege in Faridpur. Ze volgt nu de hogere middelbare klassen aan het Govt. Yasin College, Faridpur. Hier is haar verhaal:

” Mijn naam is Shumi Biswas. Ik ben geboren op 3 november 2007 in de Biswas-clan die in het MaccharKorpur-gebied woont, gelegen aan Faridpur Dhundi Railgate. Ik heb 1 broer die 5 jaar ouder is dan ik, zijn naam is Suman Biswas. De naam van mijn moeder is Mumtaz Begum en de naam van mijn vader is Salim Biswas. Ik ben het jongste lid van mijn familie, mijn vader stierf een paar jaar na mijn geboorte. Ik herinner me zelf niets van hem, ik weet alleen wat anderen over hem vertelden. Mijn vader voorzag in zijn levensonderhoud door zijn land te bewerken toen hij nog leefde. Mijn vader had veel kwalen, waaronder astma, en vader stierf uiteindelijk aan deze ziekte. Voor zover ik weet, heb ik mijn vader niet gezien, maar iedereen zegt van wel. Mijn broer Suman Biswas was van jongs af aan erg ondeugend en overschreed alle grenzen, en het was niet mogelijk om hem onder controle te houden. Mijn familie was op zoek naar een plaats waar dat wel mogelijk was, en zo werd hij uiteindelijk toegelaten tot het H.C.H. Mijn moeder kreeg een ziekte en deze ziekte veranderde in kanker. Omdat ik het meest geliefde kind van mijn moeder was, moest ze er niet aan denken om me te verlaten, maar toen ze zich realiseerde dat ze de kanker niet zou overleven, bracht ze me ook naar het HCH. Moeder kwam na een paar maanden bij me op ouderdag. Maar toen ze ernstig ziek werd, kwam mijn oom op ouderdag bij het HCH op bezoek. Oom wist alles, maar vertelde me niets over moeder. Een paar maanden later, op een dag om 12.00 uur, nam mijn oom mij en mijn broer mee op vakantie. Niet naar ons huis, maar naar het huis van mijn oom. Mijn broer werd boos, maar ik ging met plezier naar het huis van mijn oom. Het was allemaal voorbij voordat ik alles kon begrijpen toen ik naar het huis van mijn oom ging. En sindsdien is oom mijn voogd. Mijn broer Suman Biswas is geslaagd voor SSC van het HCH. Nu doet hij werk in de AKH-groep en studeert hij. Mijn broer is nu getrouwd en zorgt ook voor mij. Oom, broer en het HCH hebben me mijn vroegere dagen doen vergeten. En ik heb geen interesse om iets over het verleden te weten, want dat is niet mijn toekomst. Ik ben nu al meer dan 10 jaar in het HCH. Mijn doel in het leven is om journalist of verpleegkundige te worden. HCH helpt mij en zal mij in de toekomst helpen om mijn doelen te bereiken. Ik hou van kunst, dansen, dingen maken, verkleden; iets unieks creëren en anderen lesgeven is iets wat ik het leukste vind. Ik hou van decoreren; Ik heb interesse in het leren van Parlor (gitaarspelen). Niet als mijn beroep, maar als hobby, hoewel het bij het HCH niet bekend is. Ik hou er niet van om veel te praten, veel vragen te stellen, zonder logica. In mijn vrije tijd vind ik het leuk om iets educatiefs te leren of te weten, of iets unieks te creëren. Ik vind het heerlijk om alleen te zijn. Ik hou het aantal vrienden graag klein.

Van 23 oktober tot 3 november heeft de screening plaats gevonden van de patiënten bij het Cocin ziekenhuis in Mangu. Er zijn 60 mensen gezien, waarvan 46 een operatie hebben gehad. Ondanks de hoge kosten voor het levensonderhoud en de benzine en de onzekerheden is men toch gekomen. Dankzij de sponsoring van Faridpur en Interplast Holland hebben er vele patiënten weer een glimlach op hun gezicht, zo vertelde één van de artsen in de Interplast app.

In oktober 2022 heeft het COCIN ziekenhuis een zonnepanelen installatie met 30 panelen in gebruik genomen. Deze installatie kan ook voldoende energie leveren als het openbare net uitgeschakeld wordt, wat dagelijks voorkomt, of als de spanning van dat net te laag wordt, wat ook bijna dagelijks gebeurt.

Met de zonnepanelen installatie bespaart het ziekenhuis op stroomkosten van het openbare net en op de dure brandstofkosten van het dieselaggregaat.

Dankzij een pakket van zes accu’s wordt een deel van de opgewekte zonenergie tijdelijk opgeslagen voor gebruik in de nacht of tijdens weersomstandigheden waarbij geen energie wordt opgewekt. Tijdens omstandigheden waarin veel elektrische energie nodig is kan ook de dieselgenerator nog worden bijgeschakeld.
Gedurende het eerste bedrijfsjaar heeft de installatie naar behoren gefunctioneerd.

Stichting Faridpur heeft technische adviezen verzorgd ten aanzien van  de omvang van de installatie en heeft de installatie bekostigd (€ 17.800,-).

Vanaf half mei zijn er onlusten en schiet- en moordpartijen aan de gang rond Mangu. Hele dorpen worden platgebrand.
Ook in de buurt van het ziekenhuis, net over de rivier was het onrustig. Ook daar moorden en afbranden van huizen.
Het ziekenhuis is ontruimd en afgesloten geweest. Intussen is het weer geopend, onder bewaking door politie en militairen. Stafleden zijn weer teruggekeerd naar hun huizen. Patiënten komen mondjesmaat weer terug.

Het is de bedoeling om van 23 oktober tot 3 november weer een ‘plastic surgery camp’ te organiseren met Dr. Thomas als chirurg. Dit wordt afgekondigd in kerken, moskeeën en andere publieke centra. De hoop is dat er veel patiënten zullen komen en dat iedereen kan zien dat de situatie weer normaliseert.