Plastic Surgery Camp 2012 (Bangladesh)

Verslag Cees Spronk, plastisch chirurg.

10de ‘Plastic Surgery Camp’ in Faridpur, Bangladesh
8 t/m 26 januari 2012.

Teamleden:
Plastisch chirurgen: Paul Spauwen, Cees Spronk en Eddy Verschuur
Anesthesist: Corien van Rijswijk
Anesthesie-assistent: Rita Witteveen

Verder waren er tegelijkertijd Neeltje Spronk voor het Holland Children House,
Elisabeth Spauwen, Alex Salomon en Ingrid Kraupp voor het Eye Surgery Camp, dat tegelijkertijd gehouden werd.

We vlogen weer met de Emirates, de Nederlanders vanaf Dusseldorf en de Oostenrijkers vanaf Wenen; in Dubai kwamen we samen en vlogen door naar Dhaka, waar we op Zondagochtend 10 uur aan kwamen.
De visa konden op de luchthaven verkregen worden, bij de emigratie verliep het voorspoedig, maar bij de bagage moest lang gewacht worden.
Vervolgens met zijn allen in een bus, de bagage werd apart vervoerd.
Er was een soort bedevaart van moslims in de buurt van het vliegveld, overal langs de weg biddende mensen, volgens onze begeleiders vanuit de gehele wereld.
We gingen rechtstreeks door naar Faridpur, onderweg zijn bananen en biscuits gekocht, een reis van ongeveer vier uur. In Faridpur werden we welkom geheten door Manik, de organisator van het camp, die had gezorgd voor een goede lunch.

Ons vaste guest house had brand gehad en was nog niet weer hersteld, zodat we eerst in een hotel werden ondergebracht en de volgende dag in twee guest houses, die gelukkig wel vlak bij elkaar lagen.

Op Maandag 16 januari was de patiënten screening. We werden eerst nog welkom
geheten door de Civil Surgeon en vervolgens kon het los.

Er waren zo’n 500 patiënten voor ons. Helaas weer veel kinderen met ernstige neurologische afwijkingen waar wij ook niets voor konden doen. Heel triest, de familie die toch weer vol hoop komt, omdat ze denken dat wij als Europese artsen wat meer kunnen dan hun eigen mensen. We kunnen ze slechts doorverwijzen naar het Centre for Rehabilitation of the Paralysed in Savar; hier hebben ze een programma voor deze kinderen met hun ouders, om beter te leren omgaan met hun aandoening.
Patiënten met klompvoeten die botoperaties nodig hebben worden naar de orthopedisch chirurg gestuurd, die alleen weke delen correctie nodig hebben doen we wel zelf. Omdat er zoveel patiënten zijn worden ingrepen als littekencorrecties en andere niet-functionele problemen niet geaccepteerd.
Er was weer een stroom van schisispatiënten en brandwondcontracturen.
Paul Spauwen en A.C.Paul, een kinderchirurg in Faridpur waar we al jaren mee samen werken, zitten aan een tafel met een locale chirurg die registreert en Corien die de kinderen meteen checkt. Zij zien vooral veel schisispatiënten. Aan de andere tafel zit Cees met Eddy en een locale chirurg, hier komen vooral veel brandwondcontracturen.
Aan het eind van de dag zijn de negen operatiedagen vrijwel volgepland.
De operatiekamer is intussen klaargemaakt door zuster Shahanaz en haar team, de instrumenten geregistreerd en gesteriliseerd. Ook voor de anesthesie zijn de voorbereidingen getroffen.
Dinsdag kunnen we dan met onze operaties beginnen. Om half negen eerst altijd even een “locaaltje”(een ingreep onder plaatselijke verdoving); dan kunnen Corien en Rita alles klaarmaken voor de algehele anesthesie. De planning is wat optimistisch geweest, we zijn pas om 8 uur s’avonds klaar; ook een kwestie van nog even warmdraaien. We zijn nu met drie chirurgen en A.C.Paul, dat geeft ons wat armslag om elkaar te helpen en tussendoor een kleine ingreep te doen op de “trolley”, een brancard die even als derde operatietafel naar binnen gereden wordt. De operatiekamer is dan wel helemaal mudjevol. In totaal toch 22 patiënten geopereerd.

De volgende dag verloopt moeilijk en gaat niet zo als we gewend zijn.
De dagen erop gaat alles voorspoedig, grote aantallen patiënten worden geholpen. Er is nog steeds aanloop van nieuwe patiënten die we grotendeels nog wel in het programma kunnen passen. Naarmate de tijd vordert zijn er ook wat “no shows”, patiënten die niet op de afgesproken tijd komen opdagen. Dit geeft weer wat ruimte voor nieuwe patiënten. Een enkele keer gebeurt het dat bij een kleine mollige baby geen infuus kan worden ingebracht, omdat er geen aders zichtbaar zijn; in deze gevallen wordt besloten de operatie een jaar uit te stellen, liever dan risico’s te nemen.

Op Vrijdag hebben we vrij; de dag wordt gebruikt voor een bezoek aan Aloshika, een NGO in de buurt van Barisal die ook graag een plastic surgery camp wil organiseren. Ze zijn een nieuwe operatiekamer aan het bouwen , waar we nog enkele adviezen voor kunnen geven. Het is een mooi project, met ook een interessante vocational training afdeling.

Op 23 januari is er een scientinair seminar waar Paul, Corien en Rita een voordracht houden voor een gehoor van enkele honderden artsen. Corien steelt de show door in een prachtige sari te verschijnen.

Donderdag de laatste operatiedag verloopt ook niet probleemloos. Er doen zich complicaties voor.

Op Vrijdag 27 januari is er een closing ceremony. Er komt een minister die uit Faridpur afkomstig is. Hij vermeldt in zijn toespraak dat er problemen geweest zijn die te wijten zijn aan de lokale omstandigheden en dat dit zaken zijn die helaas dagelijks in Bangladesh gebeuren. Hij belooft dat er een intensive care unit zal komen in Faridpur, zodat patiënten hiervoor niet meer helemaal naar Dhaka vervoerd hoeven te worden. Men hoopt dat de ondervonden problemen geen beletsel zullen zijn voor het voortzetten van de plastic surgery camps.

We gaan lunchen in het Holland Children House. Het ziet er allemaal weer goed verzorgd uit en de kinderen lijken gelukkig. Ze geven ons een gymnastiekdemonstratie. De bouw van het nieuwe jongenshuis is begonnen.
In de middag bezoeken we nog de aardappelproefvelden met plantgoed uit Nederland. Het ziet er allemaal goed uit. Waarschijnlijk krijgen we voor het ras Labadia dit jaar een importvergunning. Eindelijk resultaat voor onze investeringen! Als het met de pootaardappelimport goed gaat lukken, wordt dit een financieringsbron voor het Holland Children House.

Op Zaterdag weer naar Dhaka; voor de meesten is er weer de terugreis naar Europa, voor de families Spauwen en Spronk is er nog een korte vakantie in Sylhet.

Ondanks een paar negatieve ervaringen is het toch wel een geslaagde missie geweest.
In totaal zijn er 204 patiënten geselecteerd; vervolgens zijn er 14 patiënten afgevallen/uitgesteld ; 14 patiënten kwamen niet opdagen (no show); bij de overgebleven 176 patiënten zijn185 operaties uitgevoerd, bij 9 patiënten zijn dus 2 operaties verricht.
Uitgevoerde operaties:
Lipspleet 25
Verhemeltespleet 20
Aangezichtsspleet/macrostomie 4
Brandwondcontracturen 56
Verse brandwonden 5
Klompvoeten 5
Overige grote ingrepen 50
Overige kleine ingrepen 20

Tot slot nog een positieve ontwikkeling die hopelijk ook de toekomst kan veilig stellen als t.z.t. Spronk en Spauwen moeten stoppen: dit plastic surgery camp is gesponsord door Dokters van de Wereld, die ook hebben laten weten zeer geïnteresseerd te zijn in verdere samenwerking. Onze ideeën over training, samenwerking met lokale partners en organisatie van het programma komen goed overeen. Met een dergelijke grotere organisatie lijkt continuïteit gewaarborgd.
We gaan er van uit dat het in 2013 een echte Dokters van de Wereld missie wordt!

Febr. 2012, Cees Spronk