Sabon Layi School en internaat in Mangu

Deze school is opgericht in 1954 om onderwijs te verzorgen in het in 1950 opgerichte lepracentrum in Mangu. Leprapatiënten werden vaak uit de gemeenschap gestoten en werden ondergebracht in afgelegen centra waar ze behandeld en verzorgd werden. Ook kinderen kregen soms lepra en voor deze patiëntjes werd door Mr. Joel Gowon, zelf ex-leprapatiënt, de school gestart. Na enige jaren werd hij ondersteund door Mr. Filibbus, die zelf als lepra patiënt in Mangu verbleef.

  

 

 

 

 

Toen Cees en Neeltje Spronk in 1974 in Mangu arriveerden en via de Stichting Leprabestrijding voor COCIN gingen werken, was de leprazorg aan grote verandering onderhevig. Er kwamen betere medicijnen beschikbaar en segregatie van lepra-patiënten moest ontmoedigd worden. Het centrum in Mangu moest geïntegreerd worden in de algemene gezondheidszorg. Het ziekenhuis werd uitgebouwd tot COCIN Hospital and Rehabilitation Centre (COCIN staat voor Church of Christ in Nigeria), die in 1975 het beheer overnam van de SUM, de Engelse missie die het centrum opgericht had. Door de tijd heen is dit schooltje uitgegroeid tot een school voor kinderen met allerlei beperkingen zoals polio (verlammingsziekte) of aangeboren afwijkingen, en gaan kinderen van de medewerkers van het ziekenhuis er ook naar school. De kinderen met een fysieke beperking krijgen onderwijs en zoveel mogelijk medische behandeling, soms een operatie, vaak fysiotherapie en hulpmiddelen als beugeltjes, krukken of een rolstoel. Ze worden gestimuleerd om verder te leren om zo later in hun eigen onderhoud te voorzien.

 

 

 

 

 

 

Vanaf ongeveer 2010 kwamen er minder leerlingen met fysieke beperkingen, doordat ook in Nigeria onderwijs meer geïntegreerd wordt en deze kinderen vaak in hun eigen woonplaats naar school kunnen. Dit geldt nog niet voor kinderen met een geestelijke beperking en de laatste jaren komen er steeds meer van deze kinderen op de school. Mr. Bitrus Bangs, de directeur, trekt zich het lot van deze kinderen aan omdat ze vaak uit schaamte of angst worden verstopt of verwaarloosd. Als Mr. Bangster ter ore komt dat er een kind is dat hulp nodig heeft dan spreekt hij met de ouders om hun kind naar school te laten gaan. Sommige kinderen met een geestelijke beperking worden niet verstopt maar kunnen niet naar school in hun eigen woonplaats en komen dan ook in Sabon Layi wonen om toch onderwijs te krijgen.

  

 

 

 

 

 

Op de school krijgen dus drie groepen kinderen samen les, kinderen met een geestelijke en/of fysieke beperking en kinderen zonder een beperking en dat is heel bijzonder. De kinderen met een geestelijke beperking zijn heel gelukkig dat ze onderdeel zijn van een groter geheel en gaan helemaal in het stramien mee. In hun schriftjes ‘schrijven’ zij net zo hard als de anderen en het is heel aandoenlijk als ze vol trots hun eindeloze pagina’s met streepjes (in plaats van woorden of sommen) laten zien. Op deze manier groeien nu al enkele generaties op die uit ervaring weten dat mensen met een geestelijke beperking mee kunnen doen aan het dagelijkse leven en dit is een effectieve manier om het stigma tegen te gaan.

 

Jennifer Niemeijer, vrouw van anesthesist Rob Niemeijer, is een deskundige op het gebied van geestelijke gezondheidszorg en zij heeft er voor gezorgd dat een zogenaamde ‘special needs teacher’ aangesteld kon worden, geschoold om speciale aandacht aan deze kinderen te geven.

 

 

Vanaf 2014 komt de school in financiële problemen: de overheid is gestopt met het uitbetalen van de salarissen. Het ziekenhuis heeft nog enkele jaren meebetaald, maar kon dit ook niet meer opbrengen. Eind 2017 is de school formeel losgemaakt van het ziekenhuis. Het ziekenhuis betaalt nog wel het niet-onderwijzend personeel van het internaat maar niet die van de leerkrachten. Desondanks blijven zij op de school werken, hun toewijding is heel bijzonder. De school is zelf mais gaan verbouwen om deels in hun onderhoud te voorzien en ze hebben het plan om een geitenboerderij te beginnen om geiten voor de verkoop te fokken.

 

 

 

 

 

 

De Stichting Faridpur heeft in 2014 besloten ondersteuning te gaan geven naast het medisch werk.
Een greep uit wat we voor de school hebben gedaan en gefinancierd:

  • Onderhoud en reparatie van de gebouwen.
  • Enkele nieuwe gebouwen, toiletten en corridors tussen de gebouwen, zodat de kinderen niet meer door het stof hoeven te kruipen.
  • Speelmateriaal voor het schoolplein en een grasmaaier voor het voetbalveld
  • Nieuw lesmateriaal
  • Gebruikte en geschikt gemaakte laptops uit Nederland overgebracht
  • Fotokopieerapparaat
  • Nieuwe bedden en matrassen voor het internaat
  • Zonnepanelen en accu’s

Stichting Faridpur levert elk jaar een substantiële bijdrage aan de Sabon Layi school en dat willen we blijven doen. Naast een algemene bijdrage willen we fondsen werven om de geitenboerderij te beginnen; om een toegang naar de school te onderhouden; om het zonne-energiesysteem en de benodigde accu’s te onderhouden, et cetera.